DE LAMPIONPLANTEN

Postzegel met het sneeuwmerk van winter, zo                                                                                               hingen lampionplanten hun oranje lampion uit.                                                                                                     De witte tanden waren van het ijzeren hek.                                                                                                            De hoeken van de ruiten hadden alle vier                                                                                              kerstkleuren, ze droegen in melkglazen vazen                                                                                                       de bloemen die daarbuiten hun zaden                                                                                                         verborgen onder de boomgaardsneeuw, onder                                                                                                     de sneeuw van de appelboom en de hazelaar                                                                                                     van de rafelige vlammen van de lampionstruik,                                                                                                   van de judaspenning en de stoffertjesplant.                                                                                                         Alle vinken hadden vrolijke snavels,                                                                                                                       de appelvink had de dikste, maar hij daar,                                                                                                             de goudvink, had zó de boom in gekund, die                                                                                                 kunstig besneeuwde spar daarbinnen. Toen                                                                                             sneeuwde het nog volgens geijkte gewoonte;                                                                                                   langer dan vijftien regels is het geleden.                                                                                                                 Dit is een hommage aan de lampionplanten                                                                                           vuurdragend in de sneeuw en bedrukt, niet                                                                                                         met 25 cent maar met 25 december. Wee, geen                                                                                         postzegel – besneeuwd of niet – vent dat nog uit.

H.H. ter Balkt

uit de bundel De Lampionplanten en andere gedichten

Het is nog geen kerst en er ligt nog geen sneeuw, maar dit gedicht is te mooi om niet te citeren.

Met deze ruime tas Lampionnen over je schouder wandel je zo het bos in, of het theater, het najaar of de wijde wereld.

De tas, naar een recept van het Vlaamse duo Elisanna en Fynn, heeft een mooie dubbele rits en een groene voering met drie steekzakken erin.

Afmetingen:

• breed 27 – 34 cm
• hoog 23 cm
• diep 5 – 9 cm
• steekvak in de voering over gehele breedte, 16 cm diep
• twee steekvakjes 16 breed en 21 cm diep
• schouderband 52 lang, 4 cm breed